Istnieją różnorodne systemy łączenia rur wodnych. Stosowane są więc różne warianty połączeń, jak np. zgrzewanie elektrooporowe, doczołowe lub łączenia mechaniczne w postaci kształtek zaciskowych. Łączenia odbywają się zgodnie z procedurami zalecanymi przez producentów złączek. Inaczej łączone są rury sztywne stalowe, a inaczej rury giętkie i elastyczne.

Typy złączek zaciskowych oraz skręcanych:

• połączeniowe proste;
• połączeniowe redukcyjne;
• kątowe;
• trójnikowe;
• przyłączeniowe;
• kolankowe.

Złączki skręcane wykonane są z mosiądzu wysokiej jakości. Złączki zaciskowe mogą być wykonane ze stali, z odpornego na odcynkowanie mosiądzu lub mosiądzu czerwonego. Zaletą ich jest przede wszystkim łatwość wykonania oraz możliwość wielokrotnego połączenia.

H2: Montaż złączek

W przypadku montażu złączek zaciskowych rura musi zostać ucięta prostopadle do osi rurociągu i równo przylegać do łączonej rury. Rury należy odizolować oraz odpowiednio oczyścić. Na rurę nasuwana jest tulejka zaciskowa, a rura rozszerzana za pomocą specjalnego narzędzia. Tulejkę zaciskową należy dosunąć do kołnierza elementu łączącego. Należy oczyścić wszystkie materiały, a w celu łatwiejszego montażu można rurę natłuścić. Następnie należy wykonać zacisk przy użyciu specjalnych kleszczy. Połączenie z instalacją wewnętrzną odbywa się za pomocą złączek z gwintem zewnętrznym lub złączek z końcówką do spawania.

Przy montażu złączek skręcanych początkowo postępujemy tak samo. Następnie na rurę nakładamy nakrętkę oraz pierścień zaciskający.

Dla rur o średnicach 90 i 110 mm w rurę przewodową wbijamy tulejkę oporową. Końcówka rury wsuwana jest na cylindryczny króciec z gwintem do pozycji końcowej. Następnie należy mocno dokręcić nakrętkę zaciskową. Tak samo, jak w przypadku złączek zaciskowych, połączenie z instalacją wewnętrzną odbywa się za pomocą złączek z końcówką do spawania lub złączek z gwintem zewnętrznym.

H2: Mufa łącznikiem rur wodnych

Istnieją 3 rodzaje muf:

• łącząca;
• kolanowa;
• redukcyjna.

Rura powinna zostać połączona poprzez spawanie lub złączkę mosiężną, w zależności od stosowanej technologii. Wszystkie elementy muf przed połączeniem rur przewodzących nasuwamy na rurę preizolowaną. Mufy oraz pianka PUR izolują i uszczelniają miejsca połączeń. Na wszystkich wykonanych przez nas połączeniach mufowych umieszczamy numer identyfikacyjny.

H2: Zgrzewanie doczołowe i elektrooporowe

Zgrzewanie doczołowe jest to ogrzanie i uplastycznienie czołowych powierzchni łączonych elementów w styku z płytą grzewczą. Płytę rozgrzewamy do wymaganej temperatury, a następnie ją usuwamy. Przy odpowiedniej sile docisku elementy łączą się ze sobą. Złącze chłodzimy w sposób naturalny.

Zabronione jest przyspieszanie chłodzenia poprzez wentylację lub polewanie wodą. Metodę tę stosuje się do łączenia rur o takiej samej średnicy i grubości ścianki na końcach łączonych elementów.

Na wpływ zgrzewu doczołowego mają wpływ takie czynniki, jak:

• odprężanie rury;
• przestrzeganie czystości łączonych powierzchni;
• odpowiednie przygotowanie łączenia;
• stosowanie się do parametrów zgrzewania.

Zgrzewanie doczołowe stosowane jest przy produkcji kształtek isoplus, takich jak kolana czy trójniki, w celu odpowiedniego ukształtowania płaszcza PEHD.

Do zgrzewania elektrooporowego stosuje się kształtki elektrooporowe, które posiadają w swojej strukturze elementy grzewcze. Najpierw z rury usuwamy wierzchnią warstwę utlenioną. Rura i kształtka zostają odtłuszczone. Obie te części stabilizujemy. Po unieruchomieniu elementów za pomocą specjalnych zacisków montażowych przeprowadzamy zgrzewanie elektrooporowe. Następnie struktura jest chłodzona, a zaciski usuwane. Metoda zgrzewania elektrooporowego znajduje zastosowanie w mufach elektrooporowych oraz w połączeniach rur PEX.