Istnieją różnorodne systemy łączenia rur wodnych. Stosowane są więc różne warianty połączeń, jak np. zgrzewanie elektrooporowe, doczołowe lub łączenia mechaniczne w postaci kształtek zaciskowych. Łączenia odbywają się zgodnie z procedurami zalecanymi przez producentów złączek. Inaczej łączone są rury sztywne stalowe, a inaczej rury giętkie i elastyczne.
Typy złączek zaciskowych oraz skręcanych:
- połączeniowe proste;
- połączeniowe redukcyjne;
- kątowe;
- trójnikowe;
- przyłączeniowe;
- kolankowe.
Złączki skręcane wykonane są z mosiądzu wysokiej jakości. Złączki zaciskowe mogą być wykonane ze stali, z odpornego na odcynkowanie mosiądzu lub mosiądzu czerwonego. Zaletą ich jest przede wszystkim łatwość wykonania oraz możliwość wielokrotnego połączenia.
H2: Montaż złączek
W przypadku montażu złączek zaciskowych rura musi zostać ucięta prostopadle do osi rurociągu i równo przylegać do łączonej rury. Rury należy odizolować oraz odpowiednio oczyścić. Na rurę nasuwana jest tulejka zaciskowa, a rura rozszerzana za pomocą specjalnego narzędzia. Tulejkę zaciskową należy dosunąć do kołnierza elementu łączącego. Należy oczyścić wszystkie materiały, a w celu łatwiejszego montażu można rurę natłuścić. Następnie należy wykonać zacisk przy użyciu specjalnych kleszczy. Połączenie z instalacją wewnętrzną odbywa się za pomocą złączek z gwintem zewnętrznym lub złączek z końcówką do spawania.
Przy montażu złączek skręcanych początkowo postępujemy tak samo. Następnie na rurę nakładamy nakrętkę oraz pierścień zaciskający.
Dla rur o średnicach 90 i 110 mm w rurę przewodową wbijamy tulejkę oporową. Końcówka rury wsuwana jest na cylindryczny króciec z gwintem do pozycji końcowej. Następnie należy mocno dokręcić nakrętkę zaciskową. Tak samo, jak w przypadku złączek zaciskowych, połączenie z instalacją wewnętrzną odbywa się za pomocą złączek z końcówką do spawania lub złączek z gwintem zewnętrznym.
H2: Mufa łącznikiem rur wodnych
Istnieją 3 rodzaje muf:
- łącząca;
- kolanowa;
- redukcyjna.
Rura powinna zostać połączona poprzez spawanie lub złączkę mosiężną, w zależności od stosowanej technologii. Wszystkie elementy muf przed połączeniem rur przewodzących nasuwamy na rurę preizolowaną. Mufy oraz pianka PUR izolują i uszczelniają miejsca połączeń. Na wszystkich wykonanych przez nas połączeniach mufowych umieszczamy numer identyfikacyjny.
H2: Zgrzewanie doczołowe i elektrooporowe
Zgrzewanie doczołowe jest to ogrzanie i uplastycznienie czołowych powierzchni łączonych elementów w styku z płytą grzewczą. Płytę rozgrzewamy do wymaganej temperatury, a następnie ją usuwamy. Przy odpowiedniej sile docisku elementy łączą się ze sobą. Złącze chłodzimy w sposób naturalny.
Zabronione jest przyspieszanie chłodzenia poprzez wentylację lub polewanie wodą. Metodę tę stosuje się do łączenia rur o takiej samej średnicy i grubości ścianki na końcach łączonych elementów.
Na wpływ zgrzewu doczołowego mają wpływ takie czynniki, jak:
- odprężanie rury;
- przestrzeganie czystości łączonych powierzchni;
- odpowiednie przygotowanie łączenia;
- stosowanie się do parametrów zgrzewania.
Zgrzewanie doczołowe stosowane jest przy produkcji kształtek isoplus, takich jak kolana czy trójniki, w celu odpowiedniego ukształtowania płaszcza PEHD.
Do zgrzewania elektrooporowego stosuje się kształtki elektrooporowe, które posiadają w swojej strukturze elementy grzewcze. Najpierw z rury usuwamy wierzchnią warstwę utlenioną. Rura i kształtka zostają odtłuszczone. Obie te części stabilizujemy. Po unieruchomieniu elementów za pomocą specjalnych zacisków montażowych przeprowadzamy zgrzewanie elektrooporowe. Następnie struktura jest chłodzona, a zaciski usuwane. Metoda zgrzewania elektrooporowego znajduje zastosowanie w mufach elektrooporowych oraz w połączeniach rur PEX.